In de tussentijd ben ik naar 2 concertjes geweest, naar Slagsmalsklubben (hoe?) in Doornroosje en naar ROARfest in de Winston in Amsterdam.
Samen met Judith ging ik naar Slagsmalsklubben, een Zweedse bitpop (nee ik ben de r niet vergeten) band. Leuk om te weten is dat Slagsmalsklubben de Zweedse vertaling van de filmtitel Fight Club is. Bitpop wordt gekenmerkt door de bliepjes en piepjes a la Super Mario.
In het voorprogramma stond de DJ Per Hammar, ook een bitDJ, die het publiek warm draaide. De zaal ging om half 9 open, en omdat het uitverkocht was waren Judith en ik op tijd bij Doornroosje. Nou bleek dat dat wat overdreven was, we waren de eersten en er stond niet eens een rij! Maar zo hadden wij mooi de tijd even wat te drinken en bij te kletsen.
Rond een uur of half 10 stond de zaal toch aardig vol en was het de beurt aan Slagsmalsklubben. Judith en ik stonden wat vooraan, maar wow het publiek begon aardig te springen en duwen, dus we stonden al snel een eind naar achteren. Wat bij deze muziek helemaal niet erg is, want zo hadden we mooi de ruimte om lekker te dansen!
Het was een mooie avond, het concert was een zooitje ongeregeld, maar heb heerlijk gedanst!
En dan ROARfest in de Winston in Amsterdam. Via Festivalinfo had ik 2 gastenlijstplekken, dus dat kwam mooi uit, en konden Aliki en ik gratis binnen. Line up: Bound in Blood, The Goup, Noyalty en John Coffey. Ik ging voornamelijk voor de laatste twee.
Wat al meteen opviel toen Aliki en ik zo ongeveer de enige twee meiden waren. Stonden we daar in ons roze jurkje en roze blousje, heerlijk! Haha.
Bound in Blood trapte af. Het was duidelijk dat het publiek nog een beetje op moest warmen, want er werd nog maar weinig met de band meegedaan. Mij kon de band ook niet zo boeien, misschien ook omdat ik het niet kende.
The Goup (ex Minus.Plus) lukte het al meer om de zaal in beweging te krijgen. Met hun hippe shirts ("Vroeger was ik een emo" en "Ik haat dit soort shirts") straalden ze ergens ook wat komisch uit, ik vond het leuk om ernaar te kijken.
Hierna kwam Noyalty! Een band uit Eindhoven, die ik eigenlijk al wat jaren ken. De cd "Between the Broken" heb ik zo onderhand grijs gedraaid. Het mooie vind ik dat de band een zanger en een screamer had, wat de band erg dynamisch maakt. Helaas is de zanger uit de band gestapt, en treden ze alleen nog op met de screamer. Toch was het een mooie show! De band kreeg de voetjes van de vloer, en het was een mooi zooitje. Vooral "What Are You Waiting For" blijft een favoriet!
Zoekplaatje!
Als laatste betrad John Coffey het podium. Ik had wel wat hoge verwachtingen van de band. De cd had ik een aantal keer geluisterd, en ik vond hun geluid bijzonder en interessant. Helaas viel het wat tegen. Misschien ook omdat Noyalty veel meer energie uitstraalde. Hierdoor was John Coffey een beetje een anti climax... Toch was het zeker niet slecht wat ze deden.
Op de helft van het optreden van John Coffey zijn Aliki en ik weer naar huis gegaan, ik wilde mijn trein terug naar Nijmegen halen!
Ik vond het een mooie avond, en heb er zeker van genoten!
Foto's van Kamil, By My Side.
