Muziektherapeut Esther

Ik heb lang niks van me laten horen op deze blog, maar dat had een goede reden. Ik was namelijk druk met mijn afstuderen bezig!
Gister had ik mijn afstudeerpresentatie, en jahoor, ik heb hem gehaald, met een 7! Dus nu ben ik afgestudeerd (nog niet gediplomeerd) muziektherapeute. Klinkt stoer, toch? =)

Voordat het zover kwam heb ik er wel de nodige uurtjes aan besteed. Voor mijn afstuderen moest ik een onderzoek doen. Vorig jaar, tijdens mijn praktijkstage in de GGZ, had ik het onderwerp al vastgesteld. Ik zou de module Feel Good muziektherapie gaan onderzoeken. Deze module draaide ik tijdens mijn stage, en ik merkte dat het ook echt een Feel Good effect had op de client. Dit was echter nog niet onderzocht. De module bevat 3 onderdelen: ontspanning, Song Lyric Discussion (muziek luisteren) en activerend zingen.
Ik heb een kwalitatief onderzoek gedaan waarin voornamelijk de mening van de client belangrijk was, en het resultaat is erg positief! De client is overwegend enthousiast over de module, en ze kunnen ook elementen uit de module inzetten in het dagelijks leven.

Naast dit onderzoek behoort het onderzoeken van je ontwikkeling in het medium (voor mij is dat dus muziek) er ook bij. Daar ben ik afgelopen 2 weken heel hard mee bezig geweest. Ik zat ongeveer full time op school om de mediumstukken in te studeren. Naast mijn eigen stukken speelde ik ook met mijn klasgenoten mee. Het waren 2 hele drukke volle vermoeiende weken, maar ook erg gezellig. Het schept een band!

Gister was ik dus (als enalaatste van iedereen) aan de beurt met mijn presentatie. Ik heb mijn onderzoek gepresenteerd aan de beoordelaars, maar ook aan mijn klasgenoten, familie en een hoop vrienden. Spannend, maar ook super leuk! =) Het verhaal over mijn onderzoek wisselde ik af met 5 mediumstukken.
Ik was heel erg tevreden over het resultaat. En dat moet ik ook zijn, want afstuderen met een 7 is gewoon super netjes!

Daarna was er natuurlijk reden voor een feestje. We zijn met de hele klas pizza gaan eten en daarna zijn we bij een klasgenoot in de tuin muziek gaan maken, we hebben gezellig gekletst, en de nodige alcohol gedronken. Het was zooo gezellig! Na een uur of 12 zijn we naar de stad gegaan en heb ik tot 3 uur mijn beentjes onder mijn lichaam vandaan gedanst. Haha.
Ik was daarna ook echt dood op.

Ik heb enorm genoten van alle presentaties, ik kijk erg positief terug op mijn studie, en nu, nu ben ik muziektherapeut!

I'm Feeling Good!

Slagsmalsklubben en ROARfest

Zohee, het is een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik kwam er maar niet aan toe, ik heb het drukdruk! Met veel leuke dingen, maar zeker ook met afstuderen. Ik ben erg goed op weg, maar het kost veel tijd...
In de tussentijd ben ik naar 2 concertjes geweest, naar Slagsmalsklubben (hoe?) in Doornroosje en naar ROARfest in de Winston in Amsterdam.

Samen met Judith ging ik naar Slagsmalsklubben, een Zweedse bitpop (nee ik ben de r niet vergeten) band. Leuk om te weten is dat Slagsmalsklubben de Zweedse vertaling van de filmtitel Fight Club is. Bitpop wordt gekenmerkt door de bliepjes en piepjes a la Super Mario.
In het voorprogramma stond de DJ Per Hammar, ook een bitDJ, die het publiek warm draaide. De zaal ging om half 9 open, en omdat het uitverkocht was waren Judith en ik op tijd bij Doornroosje. Nou bleek dat dat wat overdreven was, we waren de eersten en er stond niet eens een rij! Maar zo hadden wij mooi de tijd even wat te drinken en bij te kletsen.
Rond een uur of half 10 stond de zaal toch aardig vol en was het de beurt aan Slagsmalsklubben. Judith en ik stonden wat vooraan, maar wow het publiek begon aardig te springen en duwen, dus we stonden al snel een eind naar achteren. Wat bij deze muziek helemaal niet erg is, want zo hadden we mooi de ruimte om lekker te dansen!
Het was een mooie avond, het concert was een zooitje ongeregeld, maar heb heerlijk gedanst!

En dan ROARfest in de Winston in Amsterdam. Via Festivalinfo had ik 2 gastenlijstplekken, dus dat kwam mooi uit, en konden Aliki en ik gratis binnen. Line up: Bound in Blood, The Goup, Noyalty en John Coffey. Ik ging voornamelijk voor de laatste twee.
Wat al meteen opviel toen Aliki en ik zo ongeveer de enige twee meiden waren. Stonden we daar in ons roze jurkje en roze blousje, heerlijk! Haha.
Bound in Blood trapte af. Het was duidelijk dat het publiek nog een beetje op moest warmen, want er werd nog maar weinig met de band meegedaan. Mij kon de band ook niet zo boeien, misschien ook omdat ik het niet kende.
The Goup (ex Minus.Plus) lukte het al meer om de zaal in beweging te krijgen. Met hun hippe shirts ("Vroeger was ik een emo" en "Ik haat dit soort shirts") straalden ze ergens ook wat komisch uit, ik vond het leuk om ernaar te kijken.
Hierna kwam Noyalty! Een band uit Eindhoven, die ik eigenlijk al wat jaren ken. De cd "Between the Broken" heb ik zo onderhand grijs gedraaid. Het mooie vind ik dat de band een zanger en een screamer had, wat de band erg dynamisch maakt. Helaas is de zanger uit de band gestapt, en treden ze alleen nog op met de screamer. Toch was het een mooie show! De band kreeg de voetjes van de vloer, en het was een mooi zooitje. Vooral "What Are You Waiting For" blijft een favoriet!



Zoekplaatje!

Als laatste betrad John Coffey het podium. Ik had wel wat hoge verwachtingen van de band. De cd had ik een aantal keer geluisterd, en ik vond hun geluid bijzonder en interessant. Helaas viel het wat tegen. Misschien ook omdat Noyalty veel meer energie uitstraalde. Hierdoor was John Coffey een beetje een anti climax... Toch was het zeker niet slecht wat ze deden.

Op de helft van het optreden van John Coffey zijn Aliki en ik weer naar huis gegaan, ik wilde mijn trein terug naar Nijmegen halen!
Ik vond het een mooie avond, en heb er zeker van genoten!

Foto's van Kamil, By My Side.

I love music

Dat ik van muziek houd, dat wist ik al. Al heel lang eigenlijk, ik ben niet voor niks vanaf mijn 7e begonnen met het spelen van cello, op mijn 12e piano, en later nog heel wat andere instrumenten door mijn studie muziektherapie.

Maar momenteel houd ik zoveel van muziek dat ik er bijna een verliefd gevoel door krijg als ik mijn favoriete nummers luister. Waar het aan ligt, geen idee, maar ik krijg er vlinders van in mijn buik. Met VETO en Brand New was het liefde op het eerste gezicht, deze bands laat ik nooit meer los, en kan ik altijd en overal luisteren. Andere bands zijn meer one-night-stands, en luister ik alleen als ik er zin in heb. Voorbeelden daarvan zijn Pendulum, Lily Allen en Mumford & Sons. En dan heb je ook nog de oude garde, muziek die ik al heeeeeeel lang luister, en wat voor mij altijd goed blijft, deze bands zijn Apocalyptica, Danko Jones, Linkin Park en Muse.
Sinds een paar weken ben ik ook actief bezig met het zoeken naar nieuwe muziek wat mij aanspreekt, en door een beetje door te klikken op Last.fm kom ik bij bands terecht waarvan ik nog nooit had gehoord, maar die perfect bij mijn muzieksmaak aansluiten. Zo heb ik Emery, Boysetsfire, Ghinzu en Dead By Sunrise ontdekt.

Ik denk dat ik binnenkort maar ga schrijven over welke muziek ik tegen kom, en wat ik daarvan vind.
Ok, nu ga ik weer verder met muziek luisteren, because I love music! <3

Skivakantie 2010

Vorige week zat ik in Oz en Oisans, nabij Alpe d'Huez in Frankrijk. Na 4 jaar weer eens lekker 6 dagen skiën met mijn ouders en mijn zusje.


Alpe d'Huez

Voordat we gingen zat ik nog behoorlijk in de stress omdat ik mijn performance assessment (afsluiting van mijn minor) niet gehaald had. En natuurlijk zou de herkansing in mijn vakantie plaats vinden. Niet handig dus. Gelukkig waren de docenten zo lief om mijn herkansing na de vakantie te plannen. Dat dit meteen de maandag na de vakantie werd wist ik toen nog niet, maargoed, ik kon op skivakantie!

Zaterdag stonden we om 3 uur 's nachts op om te vertrekken. Omdat Judith en ik allebei in de tussentijd ons rijbewijs hebben gehaald konden we alle vier rijden. Ik heb ongeveer 250 km over de Franse snelweg gescheurd, en dat was wel een leuke ervaring!
Na 12 uur rijden kwamen we aan in Oz en Oisans. We konden gelijk ons appartementje in. Het was een 7 persoons appartement, maar ik had daar niet met 7 personen willen zitten. Wij met z'n viertjes voor een weekje ging wel prima.
Gelijk de ski's gehuurd (hippe Roxy van Quicksilver ski's!), zodat we de volgende dag meteen de piste op konden.
Die avond lekker vroeg naar bed, we waren kapot van de reis.

De volgende ochtend stonden we rond 9 uur op de piste, Judith en ik hadden al 4 jaar niet meer geskied, dus we gingen eerst maar even op een blauwe piste uitproberen. Maar dat ging prima! Gelijk een liftje hoger dus, richting Alpe d'Huez. We hebben die dag best wel wat kilometers gemaakt.



En wat is het dan heerlijk als je dan moe maar voldaan terug komt bij je appartement. Waar je alleen maar hoeft te zitten, te lezen, te DSen, en een spelletje hoeft te doen. We lagen bijna elke avond voor 10 uur in bed.

De tweede dag was het mistig in Oz, dus we besloten gelijk maar naar de hoogste top te gaan, 3300 meter, waar je alleen maar via zwarte pistes (of terug met de skilift) naar beneden kon komen. Het was even ploeteren, maar we kwamen de (vooral steile) zwarte piste steeds beter af.


3300 meter

We zijn eigenlijk de hele dag boven geweest, en pas na een paar uur waagden we ons aan de langste zwarte afdaling van Europa. Door de mist zijn we naar ons appartement geskied.

De dagen die volgden waren vooral relaxt. Na een paar uurtjes skiën was het weer tijd om te chillen op een terrasje in de zon. Dat hebben we dus ook veel gedaan. Hoogtepunt van het terras zitten was het uitgebreid bekijken van een heel leger militairen die op hun ski's met bepakking de berg af moesten.



Judith en ik zijn nog een paar keer alleen gegaan (pap en mam wilden een andere zwarte piste af, en aan de verhalen te horen ben ik blij dat ik niet mee was), we zijn onder andere langs een ijswand gaan skiën, waar we ook hele mooie foto's van hebben gemaakt.



Buiten het heerlijk skiën is het ook een fijne omgeving, hoog in de bergen, super uitzicht en alles mooi wit. Daar geniet ik wel van!



We hebben de hele week geluk gehad met het weer. In Oz was het vaak bewolkt en mistig, maar boven in de bergen scheen de zon! Behalve de laatste dag, het sneeuwde en daardoor zag je geen diepte meer op de piste. Behoorlijk vervelend.



De laatste nacht sneeuwde het ook heel erg, we moesten met sneeuwkettingen de berg af. De terugweg verliep ook goed, ik heb weer 250 km gereden, inclusief sneeuwstormen.

Het was een erg fijne vakantie, waar ik mijn herkansing helaas niet volledig kon vergeten, maar wel kon uitrusten. Fysiek was ik naderhand wel gesloopt, maar mentaal kan ik er weer helemaal tegenaan.

En gister dus mijn herkansing gehad, en ik heb m kei hard gehaald met een 7, hoppaaa!

Bel Dell

Het zit allemaal niet mee. Een tijdje geleden schreef ik al dat mijn computer ineens was overleden. Dell had een goede oplossing, zij konden me een aardige korting aanbieden op een nieuwe computer. Zo heb ik maar een kleine maand zonder computer gezeten (ofja, mijn laptop was de vervanger, als ik die niet had!), maar nu ben ik alweer een dikke week aan het bellen met Dell.

Het zit namelijk zo, ik heb de computer telefonisch besteld, en ik heb ze gezegd dat ik een bepaalde computer wilde, met de configuraties zoals ze op de site van Dell stonden ingesteld. Behalve de processor, alleen die moest anders. Ik kreeg een order waar ik alleen de processor heb gecontroleerd, omdat dat het enige was wat veranderd moest worden. Dom van mij, maar hoe kon ik nou raden dat Dell Windows Vista op mijn computer ging zetten in plaats van Windows 7? Op de site van Dell kon je niet eens Vista kiezen! Dus ik ging ervan uit dat dat wel goed zou gaan.

Net voor de jaarwisseling kreeg ik mijn nieuwe computer binnen. In de beschrijving die bijgeleverd was kreeg ik zelfs een extra handleiding voor Windows 7. Maar toen ik mijn computer ging installeren bleek dat er Windows Vista op gezet was! Pas toen ben ik de order goed gaan controleren, en daar stond inderdaad Vista op. Domdomdom.

Ik ben toch maar met Dell gaan bellen, en zij stuurden mij van het kastje naar de muur. Ik moest allerlei formulieren op internet invullen met het probleem, en zij zouden mij dan binnen 24 uur terug mailen. Ik heb inmiddels 3 van die mails gestuurd, en ik heb er tot op heden nog niks van gehoord.
Ook kon ik op internet checken of mijn computer in aanmerking komt voor een upgrade van Windows Vista naar Windows 7. Natuurlijk heb ik de verkeerde Vista versie, waardoor ik buiten de geselecteerde computers val.

Een week geleden heb ik mijn bundel volledig aan Dell opgebeld. Een vriend van me bood aan om voor mij te bellen. Dat vond ik erg fijn, want ik wist inmiddels ook niet meer wat ik ermee aan moest. Ik weet niet heel veel over computers, en Dell kon mij daardoor constant dingen wijs maken.
Hij heeft ervoor gezorgd dat er een dossier aangelegd wordt, zodat Dell zelf kan zien hoeveel ik aan het bellen ben. Omdat alleen de account manager mij kan helpen zeggen ze steeds dat ze me gaan terugbellen (dat hebben ze me al 5 keer beloofd!) maar ze hebben dat nog geen een keer gedaan.

Nu ben ik aan het wachten, ik heb weer een nieuwe belbundel gekregen, dus ik kon weer zelf bellen. En ja raad eens, Dell belt me terug. Ik geloof er niks van, maar we zullen het zien.
Ze zijn inmiddels wel zo ver daar dat ze tegen me zeggen: "Je zult je servicetag nummer nu wel uit je hoofd weten!"

Bluh.

Update: Dell heeft me helaas weeeeeer niet gebeld. Maandag nog een poging dan maar. =(