Ik was erg benieuwd hoe het zou zijn, aangezien ik geen diehard Coldplay fan ben, maar ik vond het wel een band die je eens in je leven moet hebben gezien! En achteraf kan ik zeggen dat dat waar is, want WAT een optreden, wat een show! Ik heb enorm genoten, en ik kan iedereen aanraden (of je Coldplay nou leuk vindt of niet) om ernaartoe te gaan. Genieten zul je!\
Ik was eerder naar het terrein gegaan dan de rest, in de veronderstelling ze later te zullen ontmoeten, en samen naar Coldplay te kijken. Dit verliep helaas anders.
In het voorprogramma stonden Bat For Lashes en The Flaming Lips. Wat dat betreft is het jammer dat ik niet donderdag ben gegaan, want de voorprogramma's van die dag waren veel leuker, namelijk Miss Montreal en White Lies. Maarja, je kan niet alles hebben.
Bat For Lashes was wel een leuke vrouwenband (behalve de toetsenist, dat was een man), maar ergens was het ook wel een beetje slaapverwekkend. The Flaming Lips vond ik helemaal niks aan. Het enige leuke was dat de zanger in een plastic bal over het publiek ging rennen. Dat was best grappig om te zien. Jammer was dat hij dat meteen aan het begin van het optreden deed waardoor het optreden alleen maar slechter werd. (Er stonden zelfs dansende konijnen op t podium! Hoe erg kan het zijn.)
Bat For Lashes
The Flaming Lips
Ondertussen probeerde ik de vriendinnen te bereiken, want ik had nog niks van ze gehoord, en het terrein begon steeds voller te raken. Achteraf bleek dat het hele netwerk eruit lag, en dat we elkaar gewoon heel moeilijk konden bereiken. Net voordat Coldplay begon met spelen kreeg ik een sms van ze dat ze helemaal aan de andere kant van het veld stonden, maarja, het was al zoooo druk dat ik ervoor gekozen heb te blijven staan. Gelukkig maar, want later bleek dat zij dat smsje 2 uur eerder hadden verstuurd. Balen balen balen!
Voordat Coldplay begon draaiden ze 3 nummers, een van U2, een van Jay-Z en als laatste, jawel, Andre Rieu! Wat een combi, maar blijkbaar sprak dit aan bij het publiek, want iedereen haakte in.
Hierna begon de show. Wat ik enorm mooi vond was dat bij elk nummer wel op een andere manier gebruik gemaakt werd van het licht, de projectie van de opnames en beelden op de achtergrond. Dat maakte de show levendig en afwisselend.
De eerste nummers speelden ze gewoon op het podium:
1. Life in Technicolor
2. Violet Hill
3. Clocks
4. In My Place
5. Yellow
6. Glass of Water
7. Cemetries of London
8. 42
9. Fix You
10. Strawberry Swing
Het was zo ontzettend druk (56000 man?) dat ik eigenlijk niks zag, maar doordat ze enorme schermen hadden kreeg ik toch nog af en toe een beeld van Chris mee.
Hierna verplaatste de hele band zich naar een plek op de uitloop, waar ze hun optreden vervolgden met:
11. God Put a Smile Upon Your Face
12. Talk
13. The Hardest Part
14. Postcards From Far Away
Om hierna weer terug te gaan naar het hoofdpodium waar ze verder gingen met het oh zo mooie:
15. Viva La Vida
16. Lost!
Het mooie bij Viva La Vida was dat echt het hele publiek mee zong, en dat Chris vaker een momentje had van, wow! Maar wat wil je, 56000 man die met jouw nummers mee zingen, dat kan niet anders dan helemaal geweldig zijn toch?
Na het nummer Lost! liepen ze met de hele band weg, door het publiek. Omdat ik zo klein ben kon ik niet zien waar ze heen gingen, maar later bleek dat ze ineens op een uit het niets verschenen podium achter ons waren opgedoken! Daar vervolgden ze hun show met:
17. Trouble
18. Death Will Never Conquer
19. Rhyming Song
20. Billie Jean (Michael Jackson cover)
Bij Death Will Never Conquer nam Chris de mondharmonica, en zong de drummer! En dat deed hij goed, ook hij heeft een enorm mooie stem!
De cover van Michael Jackson was ook een succes, iedereen zong weer mee, en maakte zelfs de leuke tussengeluidjes oeh! en ah! die Michael ook maakt in het nummer. Geweldig!
Hierna ging de band weer terug naar het hoofdpodium, ondertussen werd er een remix van Viva La Vida gedraaid, waar iedereen weer mee meezong.
21. Viva La Vida (remix)
22. Politik
23. Lovers In Japan
24. Death And All His Friends
Na het nummer Lovers in Japan eindigde Chris met het mooie Gnossienne van Satie op de piano, ook een verrassing! Hierna vlogen er echt duizenden vlindertjes door de lucht in felle kleuren, waar blacklight op gezet werd. Woww wat een prachtige sfeer gaf dat!
Hierna volgden nog 3 laatste nummers als toegift:
25. The Scientist
26. Life in Technicolor ii
27. The Escapist
Waarna het concert afgesloten werd met mooi kleurig vuurwerk! Ik heb echt enorm genoten, het was zooo mooi, ik heb er nog dagen van na kunnen genieten.
Het was wel enorm balen dat ik m'n vriendinnetjes niet meer heb kunnen vinden, maar er was helaas niks aan te doen...
De weg naar huis (ookal was ik op de fiets) was een drama, nu blijkt dat fietsen met alcohol op net zo goed niet zo veilig is, jeeeeetje wat een zwabberende fietsers kwam ik tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten