Sprookje pols (was het maar zo)

Het was 2005, ik ging vakantiewerk doen bij de Bodyshop in Utrecht. Mijn taak was voornamelijk schoonmaken. Hiervoor moet je natuurlijk veel doekjes uitwringen. Het bleek dat dit niet zo'n fijne beweging was voor mijn linkerpols, ik kreeg er een ganglion (ofwel een vochtophoping op mijn pees). Een ganglion is niet schadelijk, en soms niet eens pijnlijk, dan kan die ook gewoon blijven zitten. Maar mijn ganglion deed pijn, dus ik heb hem laten wegdrukken in het Centrum voor Dansers en Musici in Den Haag. Wegdrukken houdt in dat het zakje vocht bovenhuids leeggedrukt wordt. Het zakje blijft dus gewoon zitten, maar de druk wordt eraf gehaald. Hierna is de pijn een tijdje verdwenen.
Eind 2006 kreeg ik er weer last van, en ik ben naar de orthopeed gestapt in Nijmegen. Hij verwees me door naar een Cesar therapeut. Deze kijkt voornamelijk naar je bewegingen en hoe deze beter kunnen dan je ze al doet. Hij verrichte voornamelijk frictie op mijn pols, wat inhoudt dat hij de pijnlijke plek op mijn pees masseert. Ook hierdoor werd de pijn minder, en ik ben er gestopt.
Tot ik er in 2008 weer veel last van kreeg, misschien door het vele muciseren op verschillende instrumenten. Ik ben terug gegaan naar de orthopeed, en hij heeft foto's gemaakt van mijn pols, daar was niks op te zien. Eigenlijk wilde hij me met de boodschap: "we kunnen er niks meer aan doen" afschepen, maar daar liet ik het niet bij zitten. Met de mededeling dat mijn handen voor mijn studie erg belangrijk zijn heeft hij een echo laten maken. Daaruit bleek dat ik 2 peesontstekingen had. Een bij mijn pink en een bij mijn duim. Hij stuurde me door naar de ergotherapeut. Deze zette me meteen na de eerste afspraak in een spalk.



Hierdoor kon ik heel mijn duim niet meer bewegen. Uiteindelijk heb ik 4 maanden in deze spalk rondgelopen, bijna 24 uur per dag. Doordat ik mijn duim niet meer kon bewegen ben ik de overige vingers teveel gaan gebruiken waardoor het ganglion na ongeveer 3 maanden weer terug kwam op de plek waar hij ooit al gezeten had. Dus ik werd weer terug gestuurd naar de orthopeed. Hij besloot om weer een echo te laten maken. Daaruit kwam goed en slecht nieuws. Het goede nieuws, de peesontstekingen waren weg! Het slechte nieuws, het ganglion was weer terug.
Ik werd weer doorgestuurd, naar de plastisch chirurg. Hij besloot het operatief te verwijderen, omdat je dan maar 20% kans hebt dat het ganglion terug komt. Wanneer het op een andere manier weggehaald zou worden (spuitje, wegdrukken) zou je 80% kans hebben dat het terug komt.
Het verhaal van de operatie staat in een blog van januari. Net na de operatie:



Na de operatie hoefde ik niet meer in een spalk, de peesontstekingen waren weg. Maar ik moest wel fysiotherapie. Na de operatie kon ik mijn pols nog geen centimeter buigen. Nu inmiddels wel weer. Na 3 maanden fysio van een gespecialiseerde fysiotherapeut op handen kon ze niks meer voor me doen, maar de pijn was niet weg! Dus ik werd doorgestuurd naar een fysiotherapeut gespecialiseerd op musici. Daar ben ik vandaag voor het eerst geweest.
Ze vertelde mij na het hele verhaal dat de kans heel klein is dat alles over gaat. Ik moet ermee om leren gaan. Niet leuk om te horen natuurlijk. En dat allemaal, allemaal, door het vakantiewerk bij de Bodyshop. Ik zou ze moeten aanklagen.



Oh, en die moesten eraf, voor de operatie =( Maar ik zit alweer op 2!