Operatie

Nu ik dan toch aan het bloggen ben kan ik gelijk wel even het verhaal van m'n operatie hier plaatsen.
Ik ben afgelopen dinsdag geopereerd aan mijn pols, ik had namelijk een ganglion (vochtophoping op mijn pees). Deze heb ik ooit 3 jaar geleden al gehad, maar die is toen weggedrukt. Nu is ie weer terug, en de plastisch chirurg adviseerde mij het operatief weg te laten halen, anders zou hij weer terugkomen.
Dus afgelopen dinsdag naar het ziekenhuis. Mama was mee, en dat was heel fijn. Ik kreeg daar een bed, een eigen kastje en een lelijk ziekenhuishemd. Nadat ik wat vragenlijsten heb ingevuld kon ik al vrij snel naar de OK. Daar kreeg ik ook nog zo'n lelijk groen haarnetje op. In de "blokkamer" kreeg ik een infuus aangelegd, dat had ik niet verwacht! Maar ze zeiden dat het voor noodgevallen was, als er iets zou gebeuren is er al een infuus geprikt en hoeft het niet op dat moment nog. Ook kreeg ik in de blokkamer de verdoving, lekker een spuit (nee, het waren er 1,5) in mn oksel. Dat was vrij pijnlijk. Zeker omdat er meteen een soort stroomstoot door mn hand ging toen hij begon te spuiten. Bleek een goed teken te zijn.
Na 10 minuutjes inwerken kon ik al door naar de operatiekamer. Daar moest ik van mijn bed naar de operatietafel. Omdat mijn linkerarm al bijna gevoelloos was en in mn rechterarm een onhandig infuus zat ging dat nogal moeilijk, en heb ik bij die handeling waarschijnlijk het infuus eruit getrokken. Pas na een tijdje merkte ik dat heel m'n ziekenhuishemd nat werd. Dus in de operatiekamer moest ik nog van ziekenhuishemd gewisseld worden. Bluh.
Na een tijdje kwamen de chirurg, een operatie assistente, een leerling plastisch chirurg en een verpleegkundige voor de operatie. Ik werd helemaal ingebouwd in een soort van tent zodat ik niks kon zien van de operatie. Ik vond het behoorlijk vreemd om bij bewustzijn te zijn tijdens de operatie. Je voelt namelijk wel dat ze je hand vasthouden, maar ik voelde niet dat ze aan het snijden waren of iets. Gelukkig was de verpleegkundige heel aardig en bleef constant met me kletsen.
Uiteindelijk kreeg ik te zien wat ze eruit hadden gehaald, een piepklein (max. 3 mm) dingetje, een zakje met een soort gelei die zich op mijn pees had genesteld. Dat zo'n mini ding zo ontzettend vervelend kan zijn!
Na de operatie weer terug in m'n bedje, en terug naar de verpleegafdeling. Daar kwam mama ook aan en ik kreeg gelijk wat drinken van de verpleegkundige.
Omdat ik zoveel infuusspul had gehad moest ik vet nodig plassen, terwijl ik net voor de operatie nog geweest was. Lekker onhandig in een ziekenhuishemd die aan de achterkant vrijwel helemaal open is, en met een verdoofde arm in een mitella. En ohja, het infuus zat er ook nog in. Ik ben volgens mij nog nooit zo onhandig naar de wc geweest.
Toen terug in bed, en wachten op de chirurg. Hij zou nog even langskomen om te vertellen hoe het nu verder moest. Het duurde wel 2 uur voordat hij langs kwam. Hij vertelde dat het enorme verband er over 2 dagen (dus vandaag!) eraf mag, en ik alles mag doen wat kan. Naja ik merk nu dat dat vrij weinig is... Ook kreeg ik een berg pijnstillers mee. Ik kon me toen nog niet voorstellen dat het pijn zou gaan doen, want m'n arm lag er nog steeds gevoelloos bij. De hechtingen mogen er over 2 weken uit, en volgende week donderdag op controle bij de chirurg!
Naja, een heel verhaal. Alles is goed gegaan, maar het doet nu wel flink pijn! Ik zit dan ook nog bij m'n ouders thuis, want ik kan er nu vrij weinig mee...